สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก

    สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก

             รัก คืออะรัย คำถามนี้ ฉันเฝ้าถามกับตัวเองมาตลอดและพยายามที่จะหาคำตอบจากใครหลายคนและคำตอบที่ได้รับต่างก้อแตกต่างกันไป ซึ่งบางคนก้อบอกว่า รัก คือความรู้สึกดีๆที่มีให้ซึ่งกันและกัน รักแท้มีอยู่จริง แต่ก้อยังมีอีกหลายคนที่บอกว่า รักแท้ไม่เคยมีจริงในโลกใบนี้ ซึ่งจากคำตอบที่ได้มา มันยิ่งชวนให้ฉันอยากรู้ใน นิยามของมันมากขึ้นไปมากกว่าเดิม

             เมื่อมีคนๆหนึ่งเข้ามาในส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน เค้าเดินเข้ามาบอกกับฉันว่า เค้าดีพอมั้ยสำหรับฉัน เค้าบอกให้ฉันลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมาแล้วมาเริ่มต้นกันใหม่ ฉันซึ่งในตอนนั้นก็กำลังค้นหาสิ่งนี้อยู่พอดี และก่อนหน้านี้ฉันก้แอบชอบเค้านะแต่ฉันก้อไมได้ถึงขั้นว่า อยากได้มาเป็นเจ้าของหรอก แต่เค้าก็มาบอกกับเรา ว่าเค้าพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับฉันแต่ก้อไม่รู้ว่าฉันจะเริ่มต้นกับเค้าไหม แล้ววันนั้นฉันก็ตกลงที่จะหาคำตอบที่ฉันตามหา หลังจากวันนั้นฉันก้อได้พบกับคำตอบหลายๆคำตอบเลยทีเดียว ฉันยิ้มได้ทุกครั้ง เมื่อเห็นหน้าเค้า รู้สึกว่าโลกทั้งใบเป็นสีชมพู รู้สึกว่ามีคนคอยเอาใจใส่เราอยู่ รู้สีกว่ามีกำลังใจเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน และก้อรู้สึกดีเมื่อได้อยู่ใกล้เค้า และรู้สึกอีกหลายๆอย่างเลย ช่วงเวลานี้ มันมีความสุขมากๆเลยทีเดียว ฉันยิ้มได้แม้ว่าเครียดอยู่ ฉันพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เราเข้ากันได้ ฉันเคยคิดนะว่าฉันกับเค้าจะรักกันได้นาน แต่มันไม่ใช่เช่นนั้นน่ะสิ 

           เมื่อวันหนึ่งวันนั้นฉันได้รู้ในสิ่งที่ฉันไม่เคยรู้ เมื่อฉันเกิดอาการความจำสั้น ฉันจำเบอร์เค้าไม่ได้ ฉันเลยโทรไปขอจากเพื่อนคนนึงแล้วเค้าก้อให้เบอร์มา แล้วเหตุการณ์ที่น่าตกใจก้อคือ ฉันดันโทรไปเบอร์นั้นแล้วคนที่รับสายเบอนั้นก็ไม่ใช่คนๆนั้นที่ฉันอยากให้เค้ารับ แต่กลายเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่รับสายในวันนั้น แล้วฉันก็ถามไปว่า ‘’รู้จักผู้ชายคนนั้นไหม” เค้าก้อตอบว่า รู้จัก แล้วเค้าก้อถามกลับมาว่า “คุณเปนอะรัยกับผู้ชายคนนั้นเหรอ” ฉันก้อเกือบจะตอบคำถามนี้ไม่ถูกเลยทีเดียว ฉันก้อตอบไปว่า “เป็นเพื่อนนะ มีธุระ แต่ไม่มีเบอร์ ก้อเลยโทรมาเบอร์นี้ เห็นมีคนบอกว่าเค้าใช้เบอร์นี้ แล้วเทอร์มีเบอเค้าไหม” เค้าก้อบอกว่ามี และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก้อเกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อผู้ชายคนที่ฉันเรียกเขาว่า ความรักของฉัน โทรเข้ามาในสายของผู้หญิงคนนั้น และผู้หญิงคนนั้นก้อประชุมสายโทรศัพท์ แล้วบอกกับผู้ชายคนนั้นว่า มีเพื่อนอยากจะคุยด้วย เมื่อฉันได้ยินกับหูว่านั่นมันใช่เสียงของคนๆนั้นจริง ในวินาทีนั้น ยังมีสิ่งเดียวที่ยังเคลื่อนไหวได้ในตอนนี้ คือน้ำตา ไหลร่วงหล่นมาช้าๆมาอาบหัวใจละลายความแข็งแรง อยากจะถามกับเทอร์สักคำ แต่ฉันก้อทำไม่ได้ ทามได้แค่เงียบ และฟังสิ่งที่เค้าทั้งสองสนทนากันอยู่ และหลังจากฉันผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ ฉันก้อถามกับตัวเองมาตลอดว่า ทำไม ทำไม และก้อทำไม เทอร์ถึงทำแบบนี้กับฉันได้ หลอกกันทำไม ทำไมถึงทำแบบนี้ แล้วทั้งหมดที่ผ่านมามันคืออะรัยกันแน่ หลังจากวันนั้นสิ่งที่ฉันเชื่อใจเค้ามาตลอดมันก้อพังจนไม่เหลือชิ้นดีเลย ฉันพยายามเคลียเรื่องทุกอย่างให้มันจบภายในวันเดียว สำหรับฉัน ฉันสามารถเคลียให้เรื่องมันจบได้เพียงวันเดียว แต่ฉันไม่สามารถเคลียใจไม่ให้เจ็บได้

          จากวันนั้นฉันก้อยังไม่เคยลืมเรื่องในวันนั้น ฉันจะเก็บมันไว้เพื่อเป็นบทเรียนกับตัวเอง เก็บไว้เพื่อบอกกับตัวเองว่า รักแท้ ไม่เคยมีในคำนิยามของคำว่า รัก  และฉันก้ออยากบอกกับเทอร์เหลือเกิน ว่าขอบคุณที่ทำให้ฉันได้รู้จัก กับคำว่า “รัก”  ขอบคุณที่เคยรักกัน ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เทอร์พยายามทำเพื่อฉัน แม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆก้อตามและเหตุการณ์นี้ก็ทำให้ฉันได้รู้ว่า อย่างน้อย ในความเจ็บครั้งหนึ่ง ก้อยังมี สิ่งเล็กๆที่เรียกว่า “รัก”

          จากวันนั้นฉันก้อยังไม่เคยลืมเรื่องในวันนั้น ฉันจะเก็บมันไว้เพื่อเป็นบทเรียนกับตัวเอง เก็บไว้เพื่อบอกกับตัวเองว่า รักแท้ ไม่เคยมีในคำนิยามของคำว่า รัก  และฉันก้ออยากบอกกับเทอร์เหลือเกิน ว่าขอบคุณที่ทำให้ฉันได้รู้จัก กับคำว่า “รัก”  ขอบคุณที่เคยรักกัน ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เทอร์พยายามทำเพื่อฉัน แม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆก้อตามและเหตุการณ์นี้ก็ทำให้ฉันได้รู้ว่า อย่างน้อย ในความเจ็บครั้งหนึ่ง ก้อยังมี สิ่งเล็กๆที่เรียกว่า “รัก”

รักมันใหญ่มาก@ บางเบน

      บางเบน ชื่อที่ใครหลายคนต่างกล่าวขานกันในในทุกๆกลุ่มบุคคล สถานที่แห่งนี้ เป็นทั้งสถานที่ท่องเที่ยว เป็นทั้งความทรงจำ และเป็นทั้งความสุขของคนที่อาศัยอยู่ในที่แห่งนี้ และยังคงเป็นอีกหลายอย่างสำหรับใครหลายคนที่ผ่านเข้ามาในสถานที่ที่เรียกว่า บางเบน

         สำหรับวันนี้มันก็เป็นความทรงจำของเด็กภูเก็ตคนหนึ่งที่มีความใฝ่ฝันว่าสักวันเขาจะมาเหยียบบนผืนทรายหาดบางเบนให้ได้ และแล้ววันที่เขาเฝ้าฝันมาเนิ่นนานมันก็มาถึง เขาได้มาเหยียบบนผืนทรายอันกว้างขวาง มองไปสุดทางก็เห็นชายหาดที่สะอาด สบายตา และน่ามอง เห็นความสุขที่กำลังเกิดขึ้น เห็นหลายสิ่งหลายอย่างที่บางเบน และความสุขของเด็กคนนี้ก็ไม่ได้จบเพียงเท่านี้ เขามีไกด์ที่พาเขาเที่ยว ซึ่งไกด์ที่ว่านี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเพื่อนๆของเขานั่นเองซึ่งเพื่อนของเขาก็เป็นเด็กในชุมชน จึงเป็นไกด์พาศึกษาในทุกส่วนของหมู่บ้านได้อย่างชำนาญ จากที่ได้กล่าวมาแล้วว่ามีไกด์นำทัวร์บางเบนนั้น มันทำให้เด็กคนนึงมีความสุข มีความทรงจำดีๆกลับไป ทั้งในการท่องเที่ยว อาหาร ความเป็นอยู่ ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันทำให้เด็กผู้หญิงคนนี้รุ้ว่า สถานที่แห่งนี้ถึงแม้ว่ามันจะเป็นหมู่บ้านที่อยู่ในชนบท ห่างไกลจากความเจริญไปหน่อย ไม่มีเซเว่น ไม่มีเทสโก้โลตัส ไม่มีบิ๊กซี ไม่มีห้างสรรพสินค้า และไม่มีอะไรอีกหลายอย่างที่คนในเมืองมีกัน แต่คนที่นี่ก็อยู่กันด้วยความสุข อยู่กันด้วยการใช้ชีวิตที่เรียบง่าย ไม่วุ่นวาย แม้จะไม่มีหลายสิ่งหลายอย่างเหมือนคนในเมืองแต่ก็มีหลายอย่างที่ในเมืองไม่มี คือ รถไม่ติด ความสุขในครอบครัวที่ไม่ต้องรอให้เป็นวันครอบครัวเพราะมันเกิดขึ้นทุกวันทุกเวลา อาหารไม่หรูก็กินได้แม้ว่าจะเป็นแค่น้ำพริกกับผักก็ตาม อาหารเหล่านี้ถ้าได้กินพร้อมหน้ากันมันก็อร่อยกว่าสลัด สเต็กเนื้อ และอร่อยกว่าอะไรอีกหลายอย่างที่คนในเมืองชอบกิน และนอกจากนี้คนที่บางเบนยังใช้ชีวิตแบบพอเพียง พอมีพอกิน และมีชีวิตที่เรียบง่าย

     ยังมีอีกหลายความสุขและหลายความทรงจำที่เด็กคนนึงได้รับจากหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่มีชื่อว่า   บางเบน

สถานที่ที่ถือว่าเป็นความสวยงามของบางเบนเลยก็ว่าได้ ก็คือ ชายหาดที่แสนสบาย ชายหาดที่ใครหลายคนมาบางเบนแล้วต้องมาให้ถึงชายหาด ซึ่งหาดที่ว่านี้มันก็มีหลายที่ด้วยกัน คือ ท่าเทียบเรือบางเบน หาดอันดามัน อุทยานแห่งชาติแหลมสน หาดอ่าวเคย ซึ่งเหล่านี้ บอกได้คำเดียวว่า มันสวยมาก

 

โตนกลอย ทริปความทรงจำ

โตนกลอย น้ำตกในความฝัน

น้ำตกโตนกลอยเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวของตำบลกำพวน จังหวัดระนอง เป็นสถานที่ท่องเที่ยว ที่หลายๆคนหลั่งไหลเข้ามาพักผ่อนบ้าง มาเที่ยวบ้าง สังสรรค์กันในหมู่เพื่อน ครอบครัว ส่วนใหญ่แล้วก็จะมีทั้งเด็ก และผู้ใหญ่ที่จะมาเที่ยวกันในสถานที่นี้รวมถึงวัยรุ่นทั้งในและนอกชุมชน

เราก็ขอบอกเล่าเกี่ยวกับประวัติของโตนกลอยก่อนเลย

เรื่องมีอยู่ว่าบ้านโตนกลอย หมู่ที่ 6 ตำบลกำพวน อำเภอสุขสำราญ จังหวัดระนอง ตั้งอยู่ไม่ไกลจากถนนเพชรเกษม บริเวณเชิงเขาของเทือกเขาที่สลับซับซ้อนกั้นระหว่างจังหวัดระนองกับจังหวัดสุราษฎร์ธานี ท่ามกลางธรรมชาติที่ร่มรื่นและสวยงาม เป็นที่ตั้งของน้ำตกโตนกลอย ที่ได้ชื่อตามพืชชนิดหนึ่งที่ใช้หัวมาแปรรูปเป็นอาหารเรียกกันว่า “กลอย” หรือ “หัวกลอย” อยู่เป็นจำนวนมาก ทั้งนี้ชาวบ้านจะเรียกน้ำตกว่า“โตน”และได้นำจุดเด่นนี้มาเป็นชื่อหมู่บ้าน 

***ในวันหยุดเสาร์อาทิตย์และวันหยุดราชการ ที่น้ำดกโตนกลอยแห่งนี้จึงเป็นสถานที่พักผ่อนของผู้คนในบริเวณนี้และบริเวณใกล้เคียง***

เรื่องราวของโตนกลอย

บ้านโตนกลอย เดิมชื่อว่า “บ้านพรุกวม” ยังไม่มีคนเข้าไปอยู่อาศัย และมีสภาพเป็นป่าดงดิบที่อุดมสมบูรณ์ มีสัตว์ป่ามากมายโดยเฉพาะช้างป่าและเสือ ชาวบ้านกำพวนในสมัยนั้น (หมู่ที่ 3 บ้านกำพวนปัจจุบัน) ได้เข้าไปทำคอกช้างเพื่อจับช้างป่ามาใช้งาน เช่น การลากซุงเพื่อก่อสร้างบ้านเรือน และได้มีเรื่องเล่าจากผู้เฒ่าผู้แก่ในชุมชนว่า มีช้างพลายตัวหนึ่งซึ่งไม่มีงา (ช้างตัวผู้ที่ไม่มีงา ชาวบ้านเรียกกันว่า “กวม”) ได้ข้ามป่าพรุ และช้างกวมนั้นได้ตกลงไปในพรุ ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ยิ่งดิ้นยิ่งจม จนในที่สุดช้างก็ได้ตาย ชาวบ้านกำพวนจึงเรียกที่บริเวณนั้นว่า “พรุกวม” จากนั้นเมื่อปี พ.ศ. 2510 ได้มีการตัดถนนเพื่อขึ้นไปทำเหมืองแร่ ชาวบ้านกำพวนบางส่วนจึงเรียกบริเวณนี้ว่า หมู่บ้านทางเหมืองโชน

ในวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2544 กิ่งอำเภอสุขสำราญและกรมการปกครองได้อนุมัติให้แยกหมู่บ้านพรุกวมออกจากหมู่ที่ 3 และเปลี่ยนชื่อหมู่บ้านใหม่เป็น “บ้านโตนกลอย” หมู่ที่ 6 ตำบลกำพวน กิ่งอำเภอสุขสำราญ ซึ่งปัจจุบันคืออำเภอสุขสำราญ

ปัจจุบัน บ้านโตนกลอยมีประชากรจำนวน 278 คน 56 ครัวเรือน ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม และประกอบอาชีพด้านการเกษตรกรรม สวนยางพารา ปาล์มน้ำมัน และสวนผลไม้

 เรามากันในวันหยุดรัฐธรรมนูญ วันนี้อากาศดีมากเลยโดยเราเลือกมากันในช่วงเช้า เวลาก็ประมาณ 11.00 น.มาถึงตอนนี้ คนก็ยังไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ แต่ก็มีบ้างแล้ว สิ่งแรกที่เรามุ่งหน้าไป ก็คงไม่พ้น ร้านอาหาร ซึ่งอาหารที่นี่    

 มาถึงโตนกลอยทั้งทีต้องมีกินสักหน่อยแล้ว เหมือนอย่าที่ว่า “กองทัพต้องเดินด้วยท้อง” และสำหรับเมนูอาหารวันนี้เราขอนำเสนอ กล้วยทอด มันทอด ลูกชิ้นหลากรส อันนี้แค่เรียกน้ำย่อย เมนูเด็ดมันอยู่ที่ ส้มตำไก่ย่าง ลาบ ยำ แต่วันนี้เราเลือกสั่งส้มตำไข่เค็มและส้มตำไทย พร้อมไก่ย่างและข้าวเหนียวและกล้วยทอด กับลูกชิ้นปิดท้ายในอาหารมื้อนี้ ซึ่งเราใช้งบประมาณแค่ 200บาท เท่านั้นเอง  

 สำหรับสิ่งที่ได้จากการร่วมทริปในครั้งนี้ คือ

*****อิ่มแปร๊รรรรสบายกระเป๋า กับราคาอาหารที่แสนเบาเบา

******แม้นเราจะลำบากสักแค่ไหน แต่หากเรามีความพยายามและอดทนกับ    อุปสรรคที่พบเจอ ท้ายที่สุดแล้วเราก็พบกับความสำเร็จ

******หนทางแม้นยาวไกลสักแค่ไหนแต่ก็ไม่ไกลเกินความสามารถ

*****เพื่อนที่จริงใจ จะช่วยเหลือเพื่อนเมื่อเพื่อนพบความลำบาก หรือได้รับความทุกข์

*****ธรรมชาติคือสิ่งที่สวยงาม หากเรารู้จักรักษาและไม่ทำลายมัน มันก็จะอยู่ไปกับเราจนชั่วลูกชั่วหลาน

*******คนกับธรรมชาติเปรียบเสมือนน้ำพึงเรือเสือพึ่งป่า ย่อมมีการพึ่งพาซึ่งกันและกัน